- Kochałem cię. - Ujął w dłonie jej twarz i spojrzał z bliska w oczy. - Będziesz musiała z tym żyć.

A była to naprawdę zdumiewająca budowla. Neoklasyczny dwór Henry'ego Hollanda
- Na pewno. I przybyłeś na czas, żeby mnie ratować. Wiedziałam, że tak właśnie
czy zdoła podbić serce księżniczki.
niemiłej propozycji od starszego mężczyzny, który mógłby być jej ojcem.
że to hulaszczy wybryk. Chełpiłem się nim cynicznie, lecz biedna, bezgranicznie mi oddana
życiu uświadomiła sobie, że przeraża ją perspektywa samotnej starości, brzydoty i odtrącenia.
- A zeszła noc? Czy to, co było między nami, też jest niczym? Nie odeszła tak daleko,
To był on. To musiał być jego książę!
gdzieś na rozstajnych drogach.
oznaczonego literą „E”.
- Konie to moja druga pasja po literaturze. Już zapomniałam, jaka to przyjemność.
EPILOG
- Jesteś trochę blada. - Musnął dłonią jej policzek. - Naprawdę źle się czujesz?
zasmucony. Nie było żadnego kandydata na księcia! Żadnego! Owszem, znaleźli się

Powersa. Trzymała kurczowo kierownicę, jakby to była ostatnia nić,
między to, co działo się na scenie, a drzwi do sali. Na
– Wszystko jedno. – Raz jeszcze dotknęła fotografii.
sprowadzić jej na ziemię.
– Rozegraj to tak, jak chcesz, stary – szepnęła Helena, kiedy usiedli
po chwili jednak jego wzrok znów powędrował
Złapała go za rękę i pocałowała lekko.
nową rodzinę i darzyła ją coraz większą miłością.
głupie, ale poczuła do niego pretensję. Zamknęła oczy, powtarzając
Kate patrzyła za sąsiadem i jego psem, czując, jak jej się ściska żołądek.
Kate umieściła Emmę na biodrze i zabrała się do napełniania buteleczki,
na dół.
mnie jakieś wiadomości? - zapytał recepcjonistkę.
Wcale się jej nie podobało, że Blackthorne tyle o niej wie,
- Nie, chociaż jest to pomysł. - Laura śmieje się. - Muszę się nad nim poważnie zastanowić.